Amai (=vrouw)
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura en Geert
08 Juni 2013 | Zambia, Lundazi
Even afkloppen... maar de laatste weken is het, na een drukke periode, rustig in het ziekenhuis. De tijd vliegt (met name voor mij dan, voor Geert iets minder..) en we zijn nu alweer anderhalf jaar in Lumezi. Alleen dienst hebben heeft zo zijn voordelen, omdat ik nu zelf alles plan en afspreek met patiënten. Helaas is werkdruk niet helemaal te plannen. Met name als er indrukwekkende gebeurtenissen zijn is het soms zwaar.
In het ziekenhuis is het meestal de mannenafdeling waar kritieke gevallen liggen. Ongelukken: breuken en wonden. Verder ziektes in vergevorderd stadium (bijvoorbeeld AIDS of tuberculose), want mannen zoeken (net als in Nederland trouwens) later medische hulp dan vrouwen. Toch zijn het vrouwen die mijn inziens de grootste lasten dragen: vrouwen die bijna doodbloeden omdat de nageboorte niet komt, die ernstige infecties krijgen na een miskraam of die blijvend schade aan de urinewegen hebben na een veel te lange thuisbevalling.
Vrijdagmiddag, de meeste personeelsleden zijn al aan het weekend begonnen, word ik geroepen bij een mevrouw waar het heel slecht mee gaat. Hoge hartslag en ademhaling, lage bloeddruk, een erg pijnlijke buik en al twee dagen weeën. Foute boel.. en inderdaad blijkt tijdens de operatie dat de baarmoeder gescheurd is. Ik kan meer oorzaken opnoemen waarom ze het niet zou gaan redden in plaats van wel: 1. veel bloedverlies, 2. geblokkeerde ademweg (ze braakt tijdens de operatie en we hebben geen anesthesiepersoneel), 3. baarmoeder verwijderd door een onervaren chirurg (this one) en 4. een onervaren OK team (steeds zoeken naar instrumenten waardoor het allemaal heel lang duurt), 5. onderkoeling, 6. kans op een bloedtransfusie reactie na drie zakken bloed, 7. kans op bloedvergiftiging na een langdurige operatie in slechte conditie, 8. matige bewaking op de afdeling na de operatie... etc. Maar de natuur is soms mild: na twee weken loopt ze ondanks alles lachend het ziekenhuis uit!
Slecht loopt het af met een andere moeder (van vijf kinderen..) Ze stort in op de verloskamers waar ik naast sta. Alles geprobeerd: infusen, reanimatie, kind eruit, maar binnen een uur zijn moeder en kind overleden. Ik snap nog steeds niet goed waarom. De bevalling heeft niet lang geduurd, ze heeft nooit keizersnedes gehad, ze is op alle controles geweest en ze had prima Hb en bloeddruk... heel frustrerend en je gaat toch twijfelen: wat heb ik over het hoofd gezien?
Ik besef steeds meer hoe kwetsbaar vrouwen hier zijn. Hoewel je ze altijd vrolijk zien, hard aan het werk op het land, of lopend met water op het hoofd en een kind op de rug, hun leven is rauw. Ik zie heel veel slachtoffers van huiselijk geweld in het ziekenhuis. Op het advies om bij de echtgenoot weg te gaan wordt alleen maar wenkbrauw optrekken gereageerd. Je ziet ze denken: "naïeve buitenlandse dokter... alsof mijn familie of omgeving dat zou accepteren!" De meeste vrouwen hebben weinig zelfbeschikkingsrecht. Ze worden vaak op jonge leeftijd uitgehuwelijkt omdat hun vader dan koeien kan ontvangen in ruil. Ook hebben ze vaak geen stem in de beslissing hoeveel kinderen er komen. Hoeveel vrouwen heb ik al niet gezien die niet blij zijn met hun zwangerschap: "maar ja, mijn man wil nog meer kinderen." In het geheim anticonceptie gebruiken komt dan ook (gelukkig) relatief vaak voor.
Als je nooit zwanger kunt raken heb je ook een probleem. Het is dan sociaal geaccepteerd dan je man er een andere vrouw bij zoekt.
Als er iets mis gaat tijdens de bevalling krijg de (vaak jonge) moeder de schuld: "she was not pushing well, it was poor maternal effort, doctor." Deze hardnekkige en onjuiste aanname krijg ik er maar niet uit bij ons personeel.
Ergens stiekem hoop ik een rolmodel te kunnen zijn voor de meisjes in het dorp. Naar school gaan, studeren en daarna voor jezelf kunnen opkomen. Ik denk trouwens niet dat ik een rolmodel ben. Ik ben meer "buitenlands" en "blank" dan "vrouw" voor de mensen hier. Hoe vaak word ik niet - heel eerbiedig, dat wel!- op straat begroet met: "goodmorning sir!"
In het ziekenhuis is het meestal de mannenafdeling waar kritieke gevallen liggen. Ongelukken: breuken en wonden. Verder ziektes in vergevorderd stadium (bijvoorbeeld AIDS of tuberculose), want mannen zoeken (net als in Nederland trouwens) later medische hulp dan vrouwen. Toch zijn het vrouwen die mijn inziens de grootste lasten dragen: vrouwen die bijna doodbloeden omdat de nageboorte niet komt, die ernstige infecties krijgen na een miskraam of die blijvend schade aan de urinewegen hebben na een veel te lange thuisbevalling.
Vrijdagmiddag, de meeste personeelsleden zijn al aan het weekend begonnen, word ik geroepen bij een mevrouw waar het heel slecht mee gaat. Hoge hartslag en ademhaling, lage bloeddruk, een erg pijnlijke buik en al twee dagen weeën. Foute boel.. en inderdaad blijkt tijdens de operatie dat de baarmoeder gescheurd is. Ik kan meer oorzaken opnoemen waarom ze het niet zou gaan redden in plaats van wel: 1. veel bloedverlies, 2. geblokkeerde ademweg (ze braakt tijdens de operatie en we hebben geen anesthesiepersoneel), 3. baarmoeder verwijderd door een onervaren chirurg (this one) en 4. een onervaren OK team (steeds zoeken naar instrumenten waardoor het allemaal heel lang duurt), 5. onderkoeling, 6. kans op een bloedtransfusie reactie na drie zakken bloed, 7. kans op bloedvergiftiging na een langdurige operatie in slechte conditie, 8. matige bewaking op de afdeling na de operatie... etc. Maar de natuur is soms mild: na twee weken loopt ze ondanks alles lachend het ziekenhuis uit!
Slecht loopt het af met een andere moeder (van vijf kinderen..) Ze stort in op de verloskamers waar ik naast sta. Alles geprobeerd: infusen, reanimatie, kind eruit, maar binnen een uur zijn moeder en kind overleden. Ik snap nog steeds niet goed waarom. De bevalling heeft niet lang geduurd, ze heeft nooit keizersnedes gehad, ze is op alle controles geweest en ze had prima Hb en bloeddruk... heel frustrerend en je gaat toch twijfelen: wat heb ik over het hoofd gezien?
Ik besef steeds meer hoe kwetsbaar vrouwen hier zijn. Hoewel je ze altijd vrolijk zien, hard aan het werk op het land, of lopend met water op het hoofd en een kind op de rug, hun leven is rauw. Ik zie heel veel slachtoffers van huiselijk geweld in het ziekenhuis. Op het advies om bij de echtgenoot weg te gaan wordt alleen maar wenkbrauw optrekken gereageerd. Je ziet ze denken: "naïeve buitenlandse dokter... alsof mijn familie of omgeving dat zou accepteren!" De meeste vrouwen hebben weinig zelfbeschikkingsrecht. Ze worden vaak op jonge leeftijd uitgehuwelijkt omdat hun vader dan koeien kan ontvangen in ruil. Ook hebben ze vaak geen stem in de beslissing hoeveel kinderen er komen. Hoeveel vrouwen heb ik al niet gezien die niet blij zijn met hun zwangerschap: "maar ja, mijn man wil nog meer kinderen." In het geheim anticonceptie gebruiken komt dan ook (gelukkig) relatief vaak voor.
Als je nooit zwanger kunt raken heb je ook een probleem. Het is dan sociaal geaccepteerd dan je man er een andere vrouw bij zoekt.
Als er iets mis gaat tijdens de bevalling krijg de (vaak jonge) moeder de schuld: "she was not pushing well, it was poor maternal effort, doctor." Deze hardnekkige en onjuiste aanname krijg ik er maar niet uit bij ons personeel.
Ergens stiekem hoop ik een rolmodel te kunnen zijn voor de meisjes in het dorp. Naar school gaan, studeren en daarna voor jezelf kunnen opkomen. Ik denk trouwens niet dat ik een rolmodel ben. Ik ben meer "buitenlands" en "blank" dan "vrouw" voor de mensen hier. Hoe vaak word ik niet - heel eerbiedig, dat wel!- op straat begroet met: "goodmorning sir!"
-
08 Juni 2013 - 21:17
Francine:
Heb je je haar weer kort geknipt, Héman? ;) -
09 Juni 2013 - 11:01
Dolly Schippers:
Dag Geert en Laura,
Dat aanspreken van vrouwen met sir herken ik uit India.
Over de gelijkstelling van man en vrouw. Hoe kort is het geleden dat in Nederland de vrouw werd gekoppeld aan het beroep van de man. De vrouw van de.... Doen ze dit in Duitsland niet nog steeds? Er is dus nog werk aan de winkel.
Geert blijf jij dus maar de man van Laura en Laura blijf jij de vrouw van Geert.
Geniet van de bezoekers.Dolly en Rik -
09 Juni 2013 - 12:23
Rita En Koos:
Dag Laura en Geert,
"Een sterke vrouw, wie zal haar vinden", zo staat het al in de Bijbel. Jullie verhaal bevestigt eens te meer dat die sterke vrouwen er ook vandaag nog zijn, juist ook in die moeilijke omstandigheden van Afrika. En het is ook een sterke witte vrouw die deze vrouwen helpt! We zijn opnieuw onder de indruk van je werk, Laura!
Veel succes en sterkte in de komende tijd. En daarna...?
Hartelijke groet.
-
09 Juni 2013 - 18:47
Tante Mia:
Hallo Laura en Geert
wat doe je toch een goed werk en met de steun van Geert ,kom je er wel.
En met de voor uit zichten van je ouders en Annemarie komt alles weer goed.
Gr tante Mia ome Jo -
10 Juni 2013 - 01:00
Rosita:
god god, .. het blijft tuff stuff. Goed werk Laura! -
10 Juni 2013 - 12:23
Anke:
Duurt nog lang voordat er daar een feministische golf aankomt, zo te lezen. Mannen zullen sowieso niet snel veranderen. Kijk maar naar NL: hoeveel mannen willen stiekem nog steeds het liefste een vrouw die thuis alle huishoudelijke klussen doet terwijl de mannen ze zelf werken.. -
18 Juni 2013 - 21:22
Lieke:
Ha dokter,
Hoe is het nu in het ziekenhuis, nog steeds relatief rustig? Blijft moeilijk he, die vrouwen die (onnodig) sterven tijdens/na hun zwangerschap..Gelukkig ook de nodige succesverhalen om je een beetje op de been te houden, zoals de mevrouw met de gescheurde baarmoeder. En hopelijk blijft er bij je collega's ook wat hangen van je vrijdagse verloskundecursus.. Zet m op weer, en vergeet niet af en toe te frisbeeën en beachballen ter ontspanning ;-) -
23 Juni 2013 - 21:58
Annemarie:
Leuk al die verslagen en foto's, maar als je echt wilt weten hoe 't daar is zul je het moeten ervaren. Ik vond het echt super dat ik het in het in het echt heb mogen ervaren. Doktor Rolla ik ben echt trots op wat je daar allemaal doet. Daarnaast had ik heel erg onderschat hoe belangrijk 't is dat Mr G er voor jou is. Geert, thanx dat je zo goed voor mijn zus zorgt.
Jullie zijn toppers!
Liefs Anna -
04 Juli 2013 - 19:37
Sera:
Ja annemarie, tof he, hoe dat er daar aan toe gaat!!
Succes nog Lau en Geert! Geniet nog van de tijd dat jullie daar zijn!
Kus x -
15 Augustus 2013 - 08:50
Annemarie:
Er is er een jarig, hoera, hoera!
Dat kun je wel zien dat is zij
We vinden het allen zo prettig, ja, ja
En daarom zingen wij blij
Zij leve lang, hoera, hoera!
Zij leve lang, hoera, hoera!
Zij leve lang, hoera, hoera!
Zij leve lang, hoera, hoera! -
15 Augustus 2013 - 11:32
Rita En Koos:
Hoi Laura,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Maak er een leuke dag van (met hopelijk wat vrije uurtjes).
Alle goeds voor het komende, spannende jaar.
Hartelijke groet ook voor Geert
Rita en Koos -
15 Augustus 2013 - 12:15
Jolanda Petros Jonas:
Laura.
Van harte Proficiat!!
29 kaarsjes op een taart (?) dat scheelt weer als de stroom uitvalt. En als de watervoorraad op orde is dan proosten we op een mooi jaar vol nieuwe uitdagingen.
groet van ons alledrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
