Eerste indruk

Rustig
nog geen cultuurshock
Na een rustige, voorspoedige reis via Londen zijn we afgelopen maandagochtend aangekomen in Lusaka. Het backpackershostel is prima: centraal, schone kamer, zwembad, draadloos internet en aardige mensen. Sowieso valt het op dat de Zambianen rustig en bescheiden zijn. Degelijk ook in vergelijking met eerdere Afrikaanse ervaringen, en zelfs wat verlegen. De communicatie gaat mede hierdoor nog wat lastig; bovendien kan niet iedereen even goed Engels.

Chipolopolo
Het rustige was er na het bereiken van de volgende ronde van de Africa Cup trouwens wel af. Een groot volksfeest barstte zaterdagavond op straat los na de 3-0 overwinning op Soedan. Zambia heeft niet echt grote sterren, maar de ‘chipolopolo’ spelen als een goed geoliede machine met fris en aanvallend voetbal. Ik denk eigenlijk iets te fris en aanvallend om de Cup te winnen, maar ik hoop ongelijk te krijgen.

Mayukuyuku
Inmiddels zijn we weer terug uit de rimboe en we kunnen het ook nog navertellen. Afgelopen donderdag zijn we met de bus naar Kafue National Park gegaan om wilde dieren te zien. Het park staat vooral bekend om zijn ‘grote katten’. Na een paar uur wachten op een van de vele busstations van Lusaka -een ervaring op zich- was het zo’n 3,5 uur rijden naar het park. De weg van Lusaka naar het westen van Zambia loopt dwars door dit bosrijke park zo groot als België, en ergens halverwege zijn we uit de bus gegaan. Na een vlotte pick-up met de safari-jeep zijn we in ‘Mayukuyuku camp’ aangekomen, een hele mooie plek aan de Kafue rivier met drie grote safaritenten, een receptie en een restaurantje. We bleken de enige gasten. Er zijn op dit moment van het jaar (regentijd) weinig toeristen in Zambia, hoewel we nog geen druppel regen hebben gezien. Ons tentje was snel opgezet, op zo’n 200 meter lopen van de rest van het kamp, pal aan de rivier. De plek was door de locals zorgvuldig gekozen: waar beesten gedurende de nacht naar de rivier komen om te drinken of eruit om te eten. Er staan -voor de goede orde- geen hekken rond zo’n kamp. Maar daar waren we tijdens het opzetten van de tent nog niet zo mee bezig. Althans, Laura niet. Ze was nog aan het piekeren of de tent wel helemaal waterpas stond toen er vlak voor haar een flinke impala over het pad schoot. Na een eerdere ‘close encounter’ met een olifant in Kenia begon ik me geestelijk voor te bereiden op een bijzondere nacht.

Brul
De tent stond nog maar net toen de avondsafari begon, een rondrit in de jeep door het park. Met twee gidsen en alleen wijzelf achter in de open jeep door het bos en de grasvelden (lang leve het laagseizoen!). Voordat het donker werd bestond de score uit diverse ‘hertachtigen’, toeterende olifanten en een adolescente mannetjesleeuw. Dit beest lag ergens op een heuveltje te zonnen, en onze jeep kwam op zo’n twee meter afstand tot stilstand. Dit was in het begin ronduit eng, maar het went snel. De leeuw bleef eerst rustig liggen en begon na een paar minuten stevig te brullen. ‘Naar zijn broer’, zo vertelde de gids. Dat kan wel zijn, maar ook bij ons kwam het behoorlijk goed binnen. Al brullend verliet de leeuw het heuveltje en trok hoge gras in.

Tent
Met de leeuw in het achterhoofd was het een paar uur later tijd om onze tent in te duiken. De 200 meter vanaf het kamp naar onze tent werden we met de auto gebracht, en dat gaf te denken. Zeker toen op zo’n 10 meter van ons tentje twee oplichtende krokodillenogen in de rivier werden gespot. De rest van de nacht laat zich lastig onder woorden brengen. De geluiden in de jungle van krekels, vogels, apen worden aangevuld met brullende nijlpaarden, en af en toe een hyena of een plons. Het besef dat ook olifanten, leeuwen, luipaarden en krokodillen rond onze tent zouden kunnen lopen. Volgens de boekjes en de gidsen kan dit trouwens geen kwaad, zolang je maar in je tent blijft totdat het weer licht is (dat moet wel lukken) en niet in paniek raakt (lastiger). Of dit ook geldt voor de aanbieding van ‘www.tentonline.nl’ kun je op zo’n moment alleen nog maar hopen. Het is zaak om de eigen fantasie (nou ja fantasie, ze zijn er echt natuurlijk) uit te schakelen en rationeel te blijven (de dieren weten dat we er zijn, maar we staan niet op het menu). ‘Hoorde jij die hyena? Ja, hij is vast op zoek naar die appels..’. Zo zijn we de nacht door gekomen tussen angst en euforie, tussen slapen en waken. Achteraf lach je erom, maar op dat moment was het geen feestje. We hebben veel nijlpaarden om onze tent gehoord, en ook een olifant (te herkennen aan de boze kreten van de nijlpaarden, de plonzen van de nijlpaarden terug in de rivier en vervolgens het hoorbare grazen en drinken van de olifant). Vooral op verzoek van Laura (had ik geen grote bezwaren tegen ;-) ) hebben we voor de tweede nacht toch maar een grotere tent in het kamp besteld. Daar waren we extra blij mee, nadat ons was verteld dat ’s nachts ook een luipaard en leeuw waren gehoord. De olifant in kwestie hebben we naderhand nog door het kamp zien banjeren – geen kleine jongen.

Mosi
Na nog en boottocht tussen nijlpaarden en een autosafari bij daglicht was het tijd om weer naar Lusaka te vertrekken. Urenlang opgevouwen in een klein busje, maar gelukkig net op tijd om in Lusaka voetbal te kunnen kijken met een welverdiende ‘Mosi’; het lokale bier. Het was een prima eerst week in Zambia!