Een nieuw seizoen

Heel erg bedankt voor alle lieve Sonny berichtjes! Hoewel we hem nog missen profiteert de “pratende hond” van de vrijgekomen plek. Deze, door de dierenarts afgedankte hond, werd al maanden oogluikend toegelaten tot de roedel op ons erf. Sonny gunde hem nooit een ogenblik rust omdat hij altijd wilde stoeien. Nu ligt de “prater” de hele dag heerlijk te slapen op ons platje. De een z’n dood is de ander z’n brood. Letterlijk, want nu geven we de prater het brood dat over is. Hoewel hij minder schattig is dan Sonny laten we de natuur maar zijn gang gaan.

Over natuur gesproken: als in een film is de omgeving veranderd van geel en stoffig in groen en nat. Het pad naar het ziekenhuis is na een flinke bui een rivier en gisteren zat er dan ook een schildpad. Waar komt die nou weer opeens vandaan?! Ook zitten er nu opeens reuzenslakken en schorpioenen. Minder. Wel leuk: vuurvliegjes.

Het ziekenhuis is na twee erg drukke maanden iets rustiger omdat de mensen, zowel personeel als patiënten, bezig zijn met ploegen en zaaien. Gelukkig zijn er in het ziekenhuis twee Nederlandse co-assistenten (Sharon en Roos) vol enthousiasme aan het werk.


Een personeelsopstand

Als buitenstaander is het altijd lastig om précies te weten wat er in een organisatie allemaal onderhuids speelt, maar we merken dat de laatste tijd de spanningen toenemen. Dat komt vooral door ongelijkheid tussen het personeel.

De “witte pakken” zijn het geschoolde personeel. Dit zijn goed opgeleide mensen die voor het merendeel niet uit deze provincie komen. Het zijn allemaal vriendjes van elkaar en ze hebben veel priviléges: een ruim salaris, een gratis woning, een werkweek van hooguit 30 uur, gratis transport naar Lundazi en ook nog bijverdiensten als ze zich bezig houden met outreach activiteiten.

Dan hebben we de “blauwe pakken.” Dit zijn de ongeschoolde personeelsleden. Deze hebben niet allemaal de middelbare school afgemaakt. Ze komen vrijwel allemaal uit Lumezi en wonen veelal in zelf gebouwde huisjes zonder stromend water of elektriciteit. Ze staan helemaal onderaan in de hiërarchie en iedereen mag ze opdrachten geven. Deze mensen voeren zeer uiteenlopende taken uit. Van schoonmaken, koken en tuinieren tot het verzorgen van patiënten op de afdelingen, het doen van bevallingen en het anesthesiologisch bewaken van patiënten op de operatiekamer! De meeste van hen werken erg hard, lange dagen en krijgen ongeveer 20% van wat de “witte pakken” verdienen. Ik denk dat we rustig kunnen stellen dat het ziekenhuis een puinhoop zou zijn zonder deze toegewijde mensen.

De grote verschillen tussen de werknemers wringen, maar de meeste “blauwe pakken” zijn blij met hun vaste baan. Toch heeft nu een aantal de moed opgevat om een staking te organiseren. De Zambiaanse overheid heeft namelijk recent een nieuw minimumloon vastgesteld. Dit ligt vele malen hoger dan wat het ongeschoold personeel krijgt. Een probleem, want deze mensen worden betaald door de kerkorganisatie en deze heeft vooralsnog niet toegezegd dat ze de salarissen ook daadwerkelijk gaan verhogen. Het is een moeilijke kwestie met veel politieke en persoonlijke belangen. Het ziekenhuismanagement, de nonnen, zit gevangen tussen personeel en hogere instanties. Een hoge pief van het district is lang gekomen om in een officiële zitting te vertellen dat de ongeschoolde personeelsleden hun plek moeten kennen en meer respect moeten tonen… Dit heeft de gemoederen zeker niet verbeterd… Het laatste woord is hier zeker nog niet over gezegd.


Grant

Geert heeft afgelopen week een klein feestje voor alle werknemers georganiseerd omdat twee subsidieaanvragen van het ziekenhuis zijn toegekend: voor iedereen een flesje frisdrank en een pak koekjes. In het nieuwe jaar gaan we via het Nederlands Albert Schweitzer Fonds de broodnodige spullen aanschaffen voor de tandheelkundige zorg, fysiotherapeutische hulpmiddelen en sanitair voor de moederopvang.Via Memisa België hebben we twee monitoren kunnen bestellen om patiënten (vooral moeders die een keizersnede ondergaan) beter te bewaken tijdens en na operaties. Ook is een verloskundige oefenpop voor de wekelijkse training onderweg. We zijn met deze materialen erg blij; er kunnen via deze hulp structureel veel meer patiënten beter worden geholpen in 2013!

Ook kunnen we dankzij alle lieve kerstdonaties op de Lumezi rekening de bak van de Toyota Hilux weer volladen met medicijnen, hechtmateriaal, infuusvloeistof et cetera. Hartelijk dank daarvoor!